Rosanne's eerste half jaar bij Bold
Dat je beleving van het voortschrijden van de tijd niet gelijk is, weet iedereen. De laatste minuten van de voetbalwedstrijd duren eeuwen terwijl een gezellige borrelavond met vrienden met 3 keer knipperen voorbij is. Mijn gevoelsmatige grip op de tijd is altijd meer een ambitie geweest dan een daadwerkelijk ervaren realiteit en de coronacrisis heeft daar nog een schepje bovenop gedaan. Dat ik nu een blog schrijf over een half jaar Bold is dan ook een enigszins vreemde gewaarwording. Enerzijds voelt het alsof ik hier al jaren werk, anderzijds heb ik af en toe het gevoel net een maandje bezig te zijn. Om recht te doen aan deze gefragmenteerde ervaring, geef ik een inkijkje in mijn half jaar in de vorm van korte flashbacks.
De eerste maand
De eerste maand werkte ik op kantoor in Den Bosch samen met mijn nieuwste collega Aimy. We krijgen ieder een ander project toebedeeld en ik duik de wereld van de aannemerij in. Onderzoek naar de werklocatie gaat vanuit mijn historische achtergrond vrij natuurlijk. Ik moet oppassen dat ik niet vergeet om te beginnen met het schrijven van het plan.Actief schrijven!
We willen, we kunnen, we zullen. Nee nee nee. We gaan, we doen, we organiseren. De tekst schrijven we zo actief mogelijk. Dat is een uitdaging als je gewend bent te schrijven op een wat meer passieve wijze, zoals de norm is aan de universiteit. Door mijn teksten om te vormen en niet ‘met meel in de mond’ te praten, komt er ineens een kort en bondig verhaal naar voren.Who dunnit?
Ik grap met enige regelmaat dat ik voor mijn gevoel 4 levensfases heb overgeslagen. Van een druk leven (studeren, werken, elke week naar de bios, voorstelling of concert) naar een vast dagritme wat eindigt op de bank met een puzzelboekje. Terwijl ik mezelf afvraag of ik de Britse detective du jour al ken. Niets beter dan een moord om goed te ontspannen, de afleveringen hebben een vaste structuur, mooie locaties en terugkerende motieven zonder dat het saai of voorspelbaar wordt. Het is wat dat betreft net een tender. Agatha Christie blijkt mijn favoriete comforttelevisie, Miss Marple en Hercule Poirot slepen mij de winter door.
Bold calling
Dit was niet het enige ouderwetse wat weer terugkeerde. Voordat ik een mobiele telefoon had, telefoneerde ik uren met mijn beste vriendinnen op de huistelefoon. Door de komst van Whatsapp werd er veel minder gebeld, maar bijkomend voordeel van de crisis en het hebben van een niet-cruciaal beroep is dat telefoongesprekken, naast Teams meetings, ineens weer in vogue zijn. Ik hoop dat we dit vasthouden, want ik hou van praten via de telefoon en mijn duim is na een dag appverkeer meestal verkrampt. Daarnaast is het minder vermoeiend dan beeldbellen en kan je tegelijkertijd je Ommetje lopen!Met deze korte stukjes hoop ik wat inzicht te hebben gegeven in mijn eerste half jaar bij Bold. Er mist nog veel: een thuisbezorgd kerstdiner, het filmen van een pitch op het Landgoed Ockenburgh en de uiteenlopende projecten en werkgebieden waar ik kennis mee heb kunnen maken. Wel kan ik zeggen dat het werk voor Bold de variëteit en verscheidenheid biedt die mij was beloofd, met een bijzonder team van creatieve mensen. Op naar een jaar Bold en hopelijk snel weer face to face!
Gerelateerde blogs en projecten
‘Waarom het visuele verhaal van de tender niet mag ontbreken: Bold-vormgever Pamela legt uit waarom goede vormgeving het verschil maakt’
